Kontekst i pomocne wyniki

Wirus ospy śliwkowej (PPV) jest czynnikiem sprawczym Sharki, jedna z najbardziej wyniszczających chorób gatunków Prunus, powodując poważne straty agronomiczne i ekonomiczne (Cambra i in., 2006). Od pierwszego opisu w Bułgarii (Atanasoff, 1932), wirus rozprzestrzenił się na dużą część kontynentu europejskiego, wokół basenu Morza Śródziemnego i Bliskiego Wschodu, Ameryka Południowa i Północna (Chile, USA, Kanada, i Argentyna) i Asia (Kazachstan, Chiny i Pakistan) (Capote i in., 2006). Zastosowanie odpornych odmian stanowi najskuteczniejsze rozwiązanie do kontroli i zarządzania PPV. Transgeniczna śliwka odporna na PPV, C5 („HoneySweet”), został opracowany (Scorza i in., 1994) wykorzystując potranskrypcyjne wyciszanie genów (PTGS), zapewniając wysoce wydajną i skuteczną odporność na PPV (Ravelonandro i in., 1997; Scorza i in., 2001). Odporność okazała się trwała i stabilna przez ponad 10 lata w próbach polowych na Morzu Czarnym, Regiony Europy Środkowej i Zachodniej (Malinowski i in., 2006; Zagrai i in., 2008a). Ponadto, szczepienie szczepione śliwki C5 kilkoma innymi wirusami w terenie i w szklarni nie wpłynęło na stabilność opracowanej odporności na PPV w ciągu trzech okresów spoczynku (Zagrai i in., 2008b).

Transgeniczny C5 („HoneySweet”) śliwka nie wykazywała wpływu na skład populacji wirusów i nie miała wpływu na organizmy niebędące przedmiotem zwalczania przez dłuższy czas (Fuchs i in., 2007; Capote i in., 2008; Zagrai i in., 2008c). Ruch pyłku „HoneySweet” jest ograniczony. Praca z „HoneySweet” dostarczyła nowych informacji na temat stosowania śliwek transgenicznych odpornych na PPV i wykazała brak negatywnego wpływu tych śliwek na środowisko. Badania te wskazują na zalety tej technologii w zakresie kontroli rozprzestrzeniania się PPV, znacznie poprawić produkcję śliwki w obszarach zakażenia PPV, i pomóc utrzymać różnorodność genetyczną śliwki w tych obszarach.

Etapie rozwoju

W celu przeprowadzenia dalszych badań polowych z transgeniczną śliwką C5 oraz uzyskania dodatkowych informacji dotyczących wydajności agronomicznej i fenotypowej oraz zgodności tego zdarzenia w endemicznym obszarze PPV i warunkach geoklimatycznych Rumunii, należy złożyć nowy plik wniosku.

Przyczyny opóźnienia bloku /

W listopadzie 2005 plik wniosku został złożony do Ministerstwa Środowiska zgodnie z prawem rumuńskim 214/2002, za udzielenie zezwolenia na przeprowadzenie prób polowych z C5. W lutym 2006 wniosek został odrzucony, ponieważ w międzyczasie oczekuje się na przyjęcie nowego rozporządzenia. Zgodnie z nowym rozporządzeniem, próby terenowe były zabronione w odległości 15 km od naturalnych obszarów chronionych. Plik aplikacji został odrzucony, chociaż nie można było nawiązać połączenia między śliwką a istniejącymi obszarami chronionymi w 10, 11 i 12 km od proponowanej lokalizacji terenu. W międzyczasie odpowiednie miejsce bez chronionych obszarów bliżej niż 15 km został zidentyfikowany, a nowy plik wniosku został złożony w marcu 2006. W lipcu 2006 powyższe rozporządzenie zostało zmienione i poprzedni limit w wysokości 15 km od naturalnego obszaru chronionego został zmieniony. w sierpniu 2006 otrzymaliśmy zgody od pięciu organów uprawnionych do oceny naszej dokumentacji wniosku w następujący sposób:

  • Komisja bezpieczeństwa biologicznego - przychylna zgoda
  • Ministerstwo Rolnictwa - niekorzystna zgoda. Powodem była obecność markera genu antybiotyku npt II zgodnie z art. Nie. 4 z dyrektywy 2001/18 / WE
  • National Sanitary, Urząd Weterynarii i Bezpieczeństwa Żywności - pozytywna zgoda
  • Krajowy organ ochrony konsumentów - uznał, że wniosek nie wchodzi w zakres jego kompetencji.

Ogólna odpowiedź: ponieważ Ministerstwo Rolnictwa jako beneficjent tego badania wyraziło niekorzystną zgodę, prośba o powiadomienie została odrzucona.

Biorąc pod uwagę, że niekorzystna zgoda była oparta na błędnej interpretacji art. Nie. 4 Dyrektywa 2001/18 / WE, która wyklucza stosowanie genów oporności na antybiotyki do celów badawczych, ale dopiero zaczynając od 2008, wydaliśmy odwołanie, w tym opinię Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA-Q-2003-109, przyjęty: 02/04/2004) zgodnie z którym gen npt II jest uważany bez niekorzystnego wpływu na zdrowie ludzi i środowisko i ma bezpieczną historię stosowania ponad 13 rok.
Ministerstwo Rolnictwa ponownie rozważyło swoje stanowisko po naszym apelu i przekazało pozytywną zgodę Ministerstwu Środowiska w listopadzie 2006. W tym czasie uzyskaliśmy pozytywne zgody od wszystkich pięciu organów regulacyjnych, ale nieoczekiwanie, Ministerstwo Środowiska nie zatwierdziło powoływania się na błąd proceduralny rumuńskiej procedury regulacyjnej. Dokładnie, Ministerstwo Środowiska powołało się na rozporządzenie nr 49/2000 przewiduje ewentualne ponowne rozpatrzenie już wydanej zgody. Jest to sprzeczne, ponieważ to samo ministerstwo początkowo przyjęło nasz apel i przekazało go Ministerstwu Rolnictwa. W tej sytuacji, Ministerstwo Środowiska zaproponowało złożenie nowego wniosku. W lutym 2007 został złożony nowy wniosek. W maju 2007 wszystkie etapy procedury oceny zostały zakończone, ale zezwolenie zostało opóźnione. W lipcu 2007, Ministerstwo Środowiska zaplanowało dodatkową publiczną debatę regionalną. Wyniki wykazały jednogłośne poparcie zainteresowanych czynników.

Mimo że procedura oceny została zakończona i przedstawiono wszystkie niezbędne dokumenty do zatwierdzenia, Ministerstwo Środowiska opóźniło się, bez uzasadnienia, udzielenie zezwolenia. Wreszcie, nr zezwolenia. 4/9 Listopad 2007 na nową próbę polową z C5 (aż do 2011) został przyznany, ale nałożył dalsze ograniczenia, przez co przeprowadzenie próby eksperymentalnej było prawie niemożliwe. Jedno z ograniczeń odnosi się do faktu, że drzewa muszą mieć osłonę ochronną podczas okresu wegetacyjnego. Uzasadnienie tego wymogu nie jest jasne, ponieważ próby polowe zostały pomyślnie i bezpiecznie przeprowadzone w Hiszpanii, Polska i Rumunia od tego czasu 1996 a aspekty bezpieczeństwa ekologicznego tych nasadzeń zostały opublikowane w recenzowanych czasopismach i przedstawione w pliku wniosku. Należy również zauważyć, że całkowity obszar „autoryzowanego” badania jest tylko 400 m2, co wystarcza tylko na około 15 rośliny C5 i 15 rośliny odmiany konwencjonalnej.

Aby ograniczenia były bardziej rozsądne, złożyliśmy petycję do Narodowej Agencji Ochrony Środowiska jako właściwy organ i przedstawiliśmy argumenty, korzystając z danych referencyjnych i literatury. Odpowiedź właściwego organu brzmiała, że ​​powinniśmy złożyć nowy plik wniosku. To pociąga za sobą dodatkowe koszty i jest czasochłonne.

Korzyści utracone

Sharka ma poważne konsekwencje agronomiczne i polityczne z powodu ogromnych strat ekonomicznych. Środki takie jak kwarantanna i zwalczanie zainfekowanych drzew okazały się niewystarczające, aby zapobiec ciągłemu rozprzestrzenianiu się PPV, i dziś wiele krajów ćwiczy współistnienie z chorobą, pomimo ciężkich strat w niektórych przypadkach. Ze względu na szybkie rozprzestrzenianie się PPV przez mszyce i obecność wielu potencjalnych gospodarzy, Choroba Sharka jest trudna do wykorzenienia, gdy już się ją rozwinie na danym obszarze. W związku z tym, zastosowanie odpornych odmian stanowi najważniejszą strategię kontroli PPV. Wykorzystanie naturalnych źródeł odporności jest ważne dla rozwoju nowych odmian, ale włączenie i utrzymanie takiej odporności w odmianach owoców pestkowych jest trudne i długotrwałe poprzez konwencjonalną hodowlę.

Odporność śliwki C5 jest dziedziczna i przenoszona przez nasiona i może być łatwo wybrana, a zatem „HoneySweet” może być stosowany jako rodzic w programach hodowlanych w celu szybkiego wyboru nowych rodzajów odporności (Scorza i in., 1998; Ravelonandro i in., 2002). Ponadto, bezpośrednia transformacja obecnie popularnych lub tradycyjnych odmian jest obecnie opcją u niektórych gatunków Prunus.

Zdjęcia

Owoce C. 5 klon transgeniczny (Słodki miód) odporny na PPV

Koszty badań

wypełnia

Referencje – tło do studium przypadku

Zagrai I., Ravelonandro M., Zest R., Mnoiu N., Zagrai L., 2008a. Uwolnienie transgenicznych śliwek w Rumunii. Biuletyn Uniwersytetu Nauk Rolniczych i Medycyny Weterynaryjnej Cluj-Napoca, Nauka o zwierzętach i biotechnologie. 65:358-365. ISSN 1843-5262.

Zagrai I., Hood N., Ravelonandro M., Izba M., Zagrai L., Zest R., 2008b- Wyciszenie wirusa ospy transgenicznej C5 przez wirusa ospy jest stabilne podczas próby inokulacji wirusami heterologicznymi. Journal of Plant Pathology, 90:63-71.

Zagrai I., Zagrai L., Ravelonandro M., Gaboreanu I., Pamfil D., Ferencz B., Popescu O., Zest R., Kapota, N. 2008c. Ocena wpływu transgenicznych śliwek na środowisko na różnorodność populacji wirusa ospy śliwkowej. Acta Horticultuarae 781: 309-318.

Dodatkowe informacje

Atanasow D., 1932. Ospa śliwkowa. Nowa choroba wirusowa. Ann Univ. Wydział Sofii Ag. Silv. 11: 49-69.

Izba M., Hood N., Myrta A., Llácer G., 2006. Wirus ospy śliwkowej i szacunkowe koszty związane z chorobą Sharka. Biuletyn Biuletyn OEPP / EPPO 36:202-204.

Hood N., Izba M., Llácer G., Petter F., Platts L.G., Roy A.S., Smith I.M., 2006. Przegląd wirusa ospy śliwkowej / Przegląd wirusa ospy śliwkowej. W: Byk. OEPP / EPPO Bull. 36 (2) : 201-349.

Hood N., Perez-Panades J., Monzo C., Carbonell E., Urbaneja A., Zest R., Ravelonandro M., Izba M., 2008. Ocena różnorodności i dynamiki populacji wirusa ospy śliwy i mszyc w transgenicznych śliwkach europejskich w warunkach śródziemnomorskich. Badania transgeniczne 17:367-377

Fuchs M., Izba M., Hood N., Jelkmann W., Kundu J., Laval V., Martelli G.P., Minafra A., Petrovic N., Pfieffer P., Pump-Nocak M., Ravelonandro M., Sldarelli P., Stussi-Garaud C., Vigne E., Zagrai I., 2007. Ocena bezpieczeństwa transgenicznych śliwek i winorośli wyrażających geny wirusowego białka płaszcza: nowe spojrzenie na rzeczywisty wpływ wieloletnich roślin zaprojektowanych pod kątem odporności na wirusy. Journal of Plant Pathology 89: 5-12.

Malinowski T., Izba M., Hood N., Zawadzka B., Gorris M.T., Zest R., Ravelonandro M., 2006. Próby terenowe klonów śliwek transformowanych białkiem otoczki wirusa ospy śliwkowej (PPV-CP) gen. Choroba roślin 90:1012-1018.

Ravelonandro M., Zest R., Licencjat J.C., Labonne G., Levy L., Damsteegt V., Callahan A.M., Dunez J., 1997. Odporność transgeniczna Prunus domestica do zakażenia wirusem ospy śliwkowej. Choroba roślin, 81: 1231-1235

Ravelonandro M., Briard P., Monsion M., Zest R., 2002. Stabilny transfer wirusa ospy śliwkowej (PPV) transgen kapsydu do sadzonek dwóch francuskich odmian „Prunier d’Ente 303” i „Quetsche 2906”, oraz wstępne wyniki testów prowokacji PPV. Acta Hort. 577:91-96.

Zest R., Ravelonandro M., Callahan A.M., Heart J.M., Fuchs M., Dunez J., Gonsalves D.., 1994. Śliwki transgeniczne (Prunus domestica) wyrazić ospa śliwkowa wirus gen białka płaszcza. Plant Cell Repts. 14:18-22.

Zest R., Callahan A., Levy L., Damsteegt V., Webb K., Ravelonandro M., 2001. Posttranskrypcyjne wyciszanie genów w wirus ospy śliwkowej odporna transgeniczna śliwka europejska zawierająca ospa śliwkowa gen białka płaszcza potyvirus. Badania transgeniczne 10: 201-209.

Zest R., Callahan A., Levy L., Damsteegt V., Ravelonandro M., 1998. Przenoszenie genów białka płaszcza potyvirusa poprzez hybrydyzację roślin transgenicznych w celu wytworzenia śliwek opornych na wirusa ospy śliwkowej (Prunus domestica L.). Acta Horticulturae 472:421-425.

Głównego badacza

Zagrai I., Stacja badawczo-rozwojowa do uprawy owoców Bistrita, Laboratorium hodowli i wirusologii., Ulica Dumitreei Nou, Nie 3, Bistrita, Rumunia. E-mail: izagrai@yahoo.com